Dobrý den, dá se to najít ve vyhledávači, ale pokusím se stručně popsat vlastní zkušenost. Abyste mohla mít chráněný účet, musíte mít nejprve klasický a obstavený exekutorem. Teprve potom Vám k němu banka otevře tzv. chráněný účet. Musíte doložit zaměstnavatele, který Vám provádí exekuční srážky z platu, a soudní rozhodnutí o nařízení exekuce z platu. Potom to má fungovat tak, že Vám zaměstnavatel pošle "očesanou" výplatu na Váš obstavený účet a banka tyto peníze převede na účet chráněný. Když na obstavený účet přijdou jiné peníze, banka Vám je nepřevede a exekutor si je automaticky zabaví, načež Vám tento úkon banka naúčtuje. Mě to stálo 400 korun. Většina bank Vám ke chráněnému účtu dá i platební kartu, kterou můžete používat jako bez exekuce. Nevím, jak je to s omezením částky, ale jelikož Vám zaměstnavatel pošle pouze to, na co máte nárok, už by Vám neměl nikdo z toho nic vzít. Za paskvil to považuji z toho důvodu, že si musíte založit prakticky dva účty, z nichž přehazujete jedny a ty samé peníze. Logičtější by bylo mít jen chráněný účet, na který by banka pustila pouze peníze Vašeho zaměstnavatele a ostatní platby by automaticky vracela, protože by tam neměly co dělat. Po skončení exekuce by se změnil status účtu na běžný a mohl by fungovat i nadále. Já to řešila tak, že jsem měla účet založený na jméno své kamarádky a byla jsem pouze disponentkou. Takže při běžné kontrole účtů, kterou exekutoři provádějí, moje jméno nefigurovalo v seznamu. Při hlubší kontrole by na to samozřejmě přišel, ale naštěstí se to nestalo. Dnes už jsem v klidu, exekuci soud zastavil.
Měla jsem dvě exekuce. Jednu jsem zaplatila, druhou vyhrála u soudu. Náš exekuční zákon (nebo jak se to správně jmenuje) je postavený na dvou základních nesmyslech. Tím prvním je popření presumpce neviny - exekutor zabavuje vše, co mu přijde pod ruku, i když to nepatří dlužníkovi, a všichni okolo musí dokazovat, že je to jejich. Kdo z vás má schované účty od deset let starého nábytku? Já osobně ne, a to se považuji za kancelářskou krysu. A tím druhým nesmyslem je postavení exekutorů jako soukromých podnikatelů. Jsou odměňováni procenty z vymožené částky. Protože s jídlem roste chuť, snaží se z toho vytřískat co nejvíc. Představte si, že by byli stejně odměňováni i soudci; jak by asi naše justice vypadala? Proto se musí změnit statut exekutorů na státní zaměstnance s fixním platem, kteří budou dohlížet hlavně na to, aby nebyl poškozen jak věřitel, tak ani dlužník. Potom může fungovat i místní příslušnost k exekutorovi, protože už nepůjde o procenta z dluhu. A hlavně (jako je to v některých státech USA) - když si jeden z partnerů půjčuje peníze, musí mít buď souhlas druhého partnera (a ten potom ručí za splacení), nebo se ve smlouvě výslovně uvede, že peníze použije pouze pro sebe, a potom je partner v případě exekuce chráněný a není povinen za dlužníka nic platit. Dokud budou tyto zákony tvořit lidé, kteří nikdy exekucí neprošli a ani se nebudou radit s těmi, kteří exekuci zažili na vlastní kůži, nikdy tyto zákony lidem nepomohou. Důkazem je tzv. chráněný účet; větší paskvil jsem neviděla a zrušila jsem ho fakticky několik dní po založení. Hezký den všem.
Několik let jsem strávila v USA, konkrétně na Floridě. Opravdu je tam možné řídit automobil od 16ti let, ale má to jistá omezení. Předně to musí být s dospělým, který v tom okamžiku přebírá odpovědnost za nezletilého řidiče. Takže je to většinou rodič, protože nikdo nebude ručit za cizího. A to platí až do plnoletosti řidiče. Sám prostě nevyjede. Dále mají omezení hmotnosti vozidla - logicky křehká dívenka nemůže řídit pětitunový "track", jak tomu v USA říkají. Některým nepovolí ze začátku jezdit v noci, další nesmí po určitou dobu na dálnici, dokud nezískají zkušenosti ve městech. Celkem existuje na Floridě 18 kódů omezujících řízení vozidla, mezi nimiž jsou například: povinnost nosit kontaktní čočky nebo naslouchátka, osoby menšího vzrůstu musí mít pod zadnicí polštář nebo jinou podložku, aby viděly dobře před sebe při řízení většího vozu, hendikepovaní pak mají levý plynový pedál, ruční ovládání nebo zdravotní náramek. Pravomocně odsouzení, kteří mohou přes den pracovat, mají časovatelné zamykání pro podmíněnou jízdu. Veškeré informace jsou uloženy v systému; pokud za vámi jede v noci policista a podle vaší SPZ zjistí, že smíte řídit pouze za denního světla, skončíte v "jailu". Je dokonce povoleno řídit vozidlo s hladinou alkoholu v krvi nižší než 0,8 promile. Paradoxně se s tím nikdo neměří - policista vás nechá projít se po nejbližší plné čáře. Když z ní "spadnete", překročili jste normu a opět jdete do "jailu". Takže pokud se ministr odvolává na Slovenské předpisy, asi budou lehce "opajcované" z Ameriky...
Ve svém dětství jsem louskala knihy Jaroslava Foglara, který kromě skautských příběhů napsal i několik publikací o tom, jak přežít v přírodě. Hltala jsem i další tábornické knihy, jako Táboříme s Vinnetouem, Prázdniny pod stanem apod. Letos oslavím šedesátku, ale stále jezdím na srub, kde není žádná vymoženost civilizace a trénuji si robinzonádu. Doma mám tzv. eNZety (Nedotknutelné Zásoby), které průběžně obměňuji: 24 litrů pitné vody, plynovou bombu s dvouplotýnkovým vařičem a zásobu trvanlivých potravin, které nepotřebují ke skladování lednici. Sama jsem zažila tzv. blackout v USA, byť krátkodobý a v létě, takže nehrozil problém podchlazení. Ale i tak mohu potvrdit, že teprve v okamžiku, kdy vypnou elektřinu, zjistíte, jak moc jste na ní závislí...
Hezkou neděli, pane Staňku, jen poznámku ke jménu Lucifer. Původně to slovo znamenalo (a tuším se tak překládá i dnes) "Světlonoš". Mělo se jednat o nejvyššího archanděla, který se však postavil proti Bohu, a proto dostal nové jméno, Satan, což se snad překládá jako "Odpůrce". Takže pokud bychom odmysleli ten hanlivý význam slova Lucifer, jaký má dnes, nemuselo by to být zase tak hrozné. Ostatně - pusťte si stejnojmennou orchestrální skladbu od skupiny Alan Parsons Project; na YouTube je jí několik různě dlouhých variant a stojí to za poslech. Hezký den.
Dovolte mi pouze napsat svou zkušenost. Blížím se seniorskému věku a tudíž mohu již bilancovat svůj život. Bez ohledu na to, zda jsem byla nevěřící nebo věřící, vždy jsem si ověřila, že funguje zákon příčiny a následku. Věřím tomu, že se člověk rodí svobodný a bez viny (prosím nezaměňovat s genetickými predispozicemi). Je však plně zodpovědný za svůj další život. Osvědčila se mi zásada většiny náboženství, která říká: "Co nechceš, aby ostatní dělali tobě, to ty nedělej jim." Nemohu ovlivnit chování druhých; ale vždy mohu ovlivnit svoje chování k nim, byť by se mě ostatní snažili všelijak provokovat. Moje životní číslo z data narození je 7 - dle článku bych měla mít karmický dluh. Nemám ho a jsem si tím naprosto jista. Pokud mě potká nějaký problém, dovedu velice rychle zjistit, proč mě potkal a co jsem pokazila - já sama a právě teď, v tomto životě. Vymlouvat se na minulé životy mi někdy přijde jako alibismus lidí, kteří se nedokáží (nebo nechtějí) podívat pravdě do očí a upřímně si přiznat: Je to moje chyba, pokazila jsem si to sama, tak si to teď sama hezky napravím a bude mi zase dobře. Chce to hlavně trpělivost. Něco pokazit je destrukce; trvá pouze několik vteřin, maximálně minut. Ale něco napravit je konstrukce; tady už musím hovořit o týdnech, měsících a často i letech, které ztratím nápravou svého života. Myslím si, že se to vyplatí. Během té doby totiž mohu žít s vědomím, že to dávám do pořádku - asi mi nebudete věřit, jak šťastný život může člověk mít, i když napravuje své "kopance". Vyzkoušela jsem si to a vím, že to jde. Přeji hezký den všem.
Problém kamionu na vlaku je ten, že vezete mohem víc "mrtvé" zátěže. A navíc ještě řidiče, který ale neřídí, přesto za něj platíte ještě přepravu. Cena přepravy se tak neúnosně zvyšuje.
Dobrý den, ano, kamion je mrtvá zátěž, ale železnice pracuje s minimálním stoupáním, tudíž náklady na dopravu by nebyly až tak enormní. Původní kalkulace počítala s tím, že provozovatel kamionu ušetří za pohonné hmoty, amortizaci kamionu a mzdové náklady, tedy tyto finance může věnovat dráze. Vedlejší aspekty byly: 1. Řidič nejede v noci, vyspí se a je v lepší kondici, než kdyby celou noc řídil (bezpečnost). 2. Nedojde k ucpávání silniční sítě (tehdy bylo dálnic méně než dnes), hlavně tyto rachotící vozy nebudou rušit obyvatele obcí v noci (noční klid). 3. Jeden nebo dva strojvedoucí vyjdou finančně výhodněji než 10 až 12 osádek kamionů (bezpečnost a náklady). 4. V noci je železnice volnější, takže je předpoklad volného průjezdu nákladního expresu; pokud vlak nemusí často brzdit a zrychlovat, má celkem vysokou kinetickou energii a na její udržení není potřeba příliš mnoho energie (tehdy jezdily NEX zhruba 80 km/h; pokud by dnes jely 2x rychleji, potřebovaly by 4x více energie, protože ta stoupá se čtvercem rychlosti) (úspora energie). 5. Nebyl úmysl zrušit kontejnerovou přepravu. Při jednom z mála jednání, jehož jsem se účastnila, šlo hlavně o zrychlení přepravy zboží podléhajícího zkáze, tedy potraviny. Kontejner vyjde levněji, ale jeho překládáním ztrácíme čas. Kamion na vagónu má opačný poměr (úspora času). Každopádně jsem se nakonec dověděla, že celý projekt skončil na problému zhotovení ucelené soupravy nízkopodlažních vozů, přes které by se kamiony mohly při nakládání a vykládání bez problémů pohybovat.
Pokud abstrahuji od citů a vezmu to striktně ekonomicky - každý obchodní vztah je smluvní dohodou všech zainteresovaných stran. Pokud jedna strana nesouhlasí, a to i později, má právo od smluvního vztahu odstoupit. Samozřejmě v takovém případě musí být ve smluvním vztahu ošetřeny zákonné náhrady - vrácení platby, náhrada již použitého materiálu atd. V tomto případě se má odmítnutá strana prostě sebrat a jít ke konkurenci; takhle to v tržním systému běžně funguje. Ale aby se někdo soudil s firmou, která mu odmítla zhotovit zakázku, je absurdní. Co kdyby někdo chtěl zhotovit např. letáčky, propagující rasovou či jinou nesnášenlivost a tiskař by mu to odmítl - půjde ho zákazník žalovat, že omezil jeho svobodu? Asi těžko; vystavoval by se totiž trestnímu postihu. Spíš si myslím, že by samotní zákazníci, žádající něco neobvyklého, měli jako první dodavatele či zhotovitele o tom informovat, aby později nedošlo k podobným problémům. Žijeme v "promotaném" světě, kde může být potenciálním zákazníkem prakticky kdokoliv a povinností obchodníků rozhodně není, aby znali kulturní či jiné odlištnosti všech obyvatel naší matičky Země. Přeji hezký den všem.
Matematicky existují tři možnosti: 1. Jsou na nižším vývojovém stupni než my. Potom je naprosto zbytečné je hledat, nejspíš ještě někde nahánějí mamuty. 2. Jsou zhruba na stejném vývojovém stupni jako my. Když pominu Proximu Centauri, tak údajně další nejbližší planetární systém je odsud zhruba 20 světelných let daleko. Když jim pošleme pozdrav typu "Šťastné a veselé Vánoce", poletí k nim 20 let. Za dalších dvacet let dostaneme odpověď typu "Co to jsou Vánoce?". Další odpovědi se už pravděpodobně tazatel nedožije. 3. Jsou na vyšším vývojovém stupni než my. Potom platí bod číslo 1, pouze v opačném sledu - proč by se bavili s takovými primitivy, jako jsme my... Nechci nikomu brát iluze o hledání mimozemšťanů, ale vřele doporučuji každému, aby si přečetl část knihy Blízká setkání třetího druhu, autorem je Rupert Matthews, a to strany 202 - 204. I když informace tam uvedené působí všelijak, potvrzují výše uvedený bod číslo 3. Hezký den všem.
Vystudovala jsem drážní průmyslovku i vysokou a pracovala jsem u nákladní dopravy před i po roce 1989. Před tímto rokem byla maximální rychlost na železnici 120 km/h. Během studia na vysoké nám přednášel profesor, který se podílel na projektu zvýšení rychlosti na 160 km/h. Soudruzi to zamítli s odůvodněním, že u nás lidé nepospíchají (smáli jsme se, ale on to myslel vážně). Dalším problémem byly šestinápravové lokomotivy, které rády "rovnaly" oblouky. Nešlo jen o "Sergeje", ale i o nákladní elektrické lokomotivy. U vysokorychlostních tratí je nezbytně nutný samostaný kolejový svršek. Těžko se může mezi expresy jedoucí přes 300 km/h "courat" náklaďák, byť by jel stovkou. Po roce 1989 se uvažovalo (tehdy ještě v Československu) o transferních nákladních expresech. Měly mít speciální nízké plošinové vozy, na které by najel kamion a posádka vozu by nocovala v lůžkovém voze - jedno kupé pro jeden kamion. Vlak by tak měl celkem 10-12 vozů. Mělo jít o expres, který by zjednodušeně převezl kamiony z Aše do Čierne nad Tisou, aniž by se jejich kola dotkla vozovky. Proč z projektu nakonec sešlo, nevím; od dráhy jsem odešla v roce 1992. Každopádně tento způsob by snížil počet kamionů, které pouze projíždějí naší republikou; myslím, že by mohl fungovat i dnes. Při troše dobré vůle by se systém mohl uplatnit i vnitrostátně - kamion z vagónu sjede bez problémů, stačí k tomu malá hydraulická rampa. Jenže dokud budeme nesmyslně přetahovat zboží sem a tam (jak to dělá např. Amazon, kde pracuji), tak enormní zátěž na životní prostředí ani vlaky nesníží. Hezký večer všem.
Promiňte, ale zkuste si to přečíst ještě jednou a třeba pochopíte, o čem jsem psala. Řešila jsem, koho volit z politických stran, které nejen já považuji za demokratické. Ani Putin, ani Kim mezi demokraty opravdu nepatří. Zrovna tak tam neřadím ANO a SPD. Piráti jsou kapitola sama pro sebe a jelikož toto uskupení tvoří hodně mladých, je na nich vidět politická nevyzrálost. A to mi opravdu vadí. Mám trochu hloupý názor, že do vysoké politiky by měli chodit lidé po padesátce - jejich věk je symbolem zkušeností, které lze nasbírat pouze školou života (samozřejmě musí mít i určité vzdělání - třicet let vysedávání u piva nepovažuji za školu života). A zrovna tak by z této politiky měli odejít po překročení sedmdesátky - ať chtějí nebo nechtějí, po tomto roce již tělo přestává fungovat jako dřív a hlavně nastupuje stařecká demence, které si bohužel oni sami nevšimnou, zato tím trpí celé jejich okolí. Proto pro mě jako premiér byl vhodnější Petr Fiala než Ivan Bartoš, proto jsem nakonec volila SPOLU. Doufám, že už jsem to vysvětlila tak, abyste pochopil nesmysl toho, co jste mi odpověděl. Přeji Vám hezký den.
Hezký novoroční den, pane Švec. Děkuji za Váš článek, který mě nejen naplnil optimismem, ale i připomněl vlastní zážitky. Letos mi bude 60 let, což by v minulosti znamenalo, že odejdu do starého železa. Díky změnám v zákonech naštěstí ještě nesmím rezivět. Takže se podívám na to, co mě udržuje v provozu:
Ještě jednou děkuji za Váš optimistický pohled na život a do nového kalendářního roku Vám přeji, aby byl klidný a pohodový. On totiž uteče, než byste řekl švec...
Dovolte mi to trochu odlehčit. Inflace mě nezajímá, protože se mě až tak moc nedotýká. Žádné znehodnocení úspor mi nehrozí, protože žádné nemám. Žiju si v klidu od výplaty k výplatě a pokud mi náhodou nějaké peníze vybydou, podle Murphyho zákona se ihned objeví nečekaná platba ve stejné výši. Polovinu mého bytu tvoří zásoby trvanlivých potravin a nápojů, do obchodu chodím pouze pro čerstvé pečivo a případné lahůdky v akci, protože za plné ceny si je nemohu dovolit. Budete se divit, ale zdražení potravin mi přesto nevadí. Ne kvůli mým zásobám; ale kvůli plýtvání a také - jak se nedávno objevilo na netu - jsme jeden z nejobéznějších národů světa, tudíž můžeme nějakou dobu žít ze svých "tukových" zásob. K dnešnímu dni mně do důchodu zbývá 1.865 dnů, a to za předpokladu, že se ho dožiju a nedojde k posunutí věku odchodu do důchodu. Bydlím v pronajatém 1+kk a abych se tady nestresovala tím, co přichází, chodím kromě svého zaměstnání ještě na brigádu. To víte - i chudák exekutor chce z něčeho žít. Sice jsem již dvakrát vyhrála soud o zastavení exekuce, ale "jaksi" to ne a ne nabýt právní moci. Spor se táhne osmý rok a jelikož osmička je moje šťastné číslo, doufám, že letos už to vyhraju. A pokud vás moje povídání nepřesvědčilo o tom, že je lépe "mít to na háku", dovolte mi jeden vzpomínkový totalitní vtip:
"Už jste slyšel sousede, že se bude zase zdražovat benzín?"
"Ale to mi vůbec nevadí, sousede; já ho vždycky kupuju jenom za stovku..."
ono jde o to, jestli by se vůbec TOP a KDU a STA do sněmovny vůbec dostaly. To by potom poměr hlasů mohl být úplně jiný.
Řeknu Vám to sama za sebe: Původně jsem chtěla volit STAN, ale protože se dali dohromady s Piráty, k nimž mám určité výhrady, dala jsem hlas raději SPOLU. Kdyby tahle koalice nevznikla, volila bych ODS. K tomu mě přesvědčil Václav Klaus starší tím, jak se vyjadřoval o Petru Fialovi. Když se o někom pan Klaus takhle vyjadřuje, znamená to, že dotyčný mu jednak neleze do zadku a jednak má rozumnější názory, potažmo chování (Klausova arogance mi vadí dodnes). Takže - jak říká staré pořekadlo "podle sebe soudím tebe" - jsem přesvědčena, že by obdobným způsobem jednalo více voličů a např. STAN by se do sněmovny dostali, ale u TOP a KDU by to opravdu mohlo být na hraně. Každopádně jsem ráda, že ty dvě koalice vznikly již před volbami a lidi věděli, do čeho jdou. Ta situace, kdy pánové Klaus a Zeman na sebe před volbami "dštili oheň a síru", načež po volbách podepsali opoziční smlouvu a naštvali tím spoustu voličů, ta mi opravdu vadila. Utěšovala jsem se pouze tím, že v té době jsem byla dlouhodobě "za hranicemi všedních dnů" a tato situace se mě dotýkala jen nepřímo...
Tak to zkusíme čistě teoreticky: Pětikoalice nevznikne, ale její členové dostanou stejný počet poslaneckých mandátů. Prezident pověří Babiše sestavením vlády. I kdyby s ním do toho šli všichni ostatní poslanci, získá pouze 92 hlasů z 200. Jeho vláda nezíská důvěru ani poprvé, ani podruhé. Bude sice vládnout v demisi, ale tím si bude jen horšit svou situaci, protože všechny problémy budou stále padat na jeho hlavu. Třetí pokus už mu prezident nemůže dát a protahovat jeho vládu v demisi donekonečna také nemůže, protože by mohl mít sám problémy jak se sněmovnou, tak i se senátem. Kdo půjde dál na řadu? Okamura s SPD? Dopadne stejně jako Babiš. Takže zbývá Petr Fiala nebo Vít Rakušan. V obou případech by se tihle dva domluvili a pozvali by do "party" i zbylé členy současné pětikoalice. A pokud by se některá ze stran současné pětikoalice do němovny nedostala, její křesla by se tak či tak rozdělila poměrově mezi ostatní strany, tudíž by se výsledek ve finále opravdu moc nezměnil. Pouze bychom na novou vládu čekali možná půl roku, možná i déle. Jaký by to mělo dopad na vývoj u nás si netroufnu odhadnout. Jisté je, že při takovém rozložení sil by návrh státního rozpočtu na rok 2022 stejně neprošel. Nejspíš by později nastoupivší nová vláda musela akorát řešit další problémy, které by stará vláda v demisi ještě stihla napáchat...
Bydlím několik let v Praze a díky tomu jsem si všimla, že se některé hotely hned na začátku covidové krize velice rychle změnily na dlouhodobé ubytovny, a to nejen pro zahraniční pracovníky. Když jsem si před časem hledala nové bydlení, byla jsem překvapena, jak se v takových bývalých hotelech dalo sehnat levnější ubytování, než kolik jsem já platila o pár desítek metrů dál. A rozhodně neprodělávají. Odešly pokojské? Žádný problém, úklid není v ceně. Restaurace se předělala na samoobslužnou kuchyňku, kde si ubytovaní mohou v klidu uvařit. Pokoje kompletně vybavené, netřeba se stěhovat náklaďákem. Jiný hotel zase poskytoval službu praní prádla, a protože to dělal ve velkém, lidem se to vyplatilo. Myslím si, že když se touto cestou vydá víc hotelů, nebudou muset zkrachovat ani brečet nad nedostatkem personálu. A navíc donutí vydřidušské pronajímatele garsonek a 1+kk jít s cenami dolů. Ceny energií neovlivní, o těch rozhoduje někdo jiný (pokud nebude střecha hotelu pokryta solárními panely), ale výši nájmu si určují vlastníci nemovitostí. A někteří si myslí, že jim nájemník zaplatí hypotéku a ještě je bude živit. Málokterý nájemník s tím bude souhlasit. Tak ať se daří novým nájemním bytům, které tady už dlouho chybí...
Studovala jsem ještě za totality. Na mé škole byl dvoutýdenní cyklus - jeden týden jsme měli školu převážně dopoledne, druhý odpoledne. Začínalo se v sedm ráno a končilo se v sedm večer. Studijní bloky měly 90 minut. Občas jsme skutečně táhli tu "dvanáctku", s jedinou pauzou na oběd. Takže ono se to dá udělat tak, aby učebny dopoledne nepřetékaly a odpoledne nezely prázdnotou. Co se týká přijímacích zkoušek - můj bratr absolvoval přijímačky, ale nevzali ho. Dostal se na školu až na odvolání a dokončil ji s vynikajícím prospěchem. Jeho spolužák a kamarád se na školu dostal bez přijímacích zkoušek a po roce to vzdal. Osobně jsem pro, aby klidně vzali kohokoliv bez přijímaček, pouze s ukončenou maturitní zkouškou (nebude-li ovšem zrušena), a potom to řádně probrali, aby byla zaručena kvalita absolventů. Souhlasila bych i s tím, aby měl každý absolvent po ukončení školy povinnost pracovat v našem zdravotnictví alespoň 10 let. Pokud ne, nechť zaplatí poměrnou část studia. Jinak bych s placením byla opatrná, a to v obou směrech. Mohlo by jednak dojít k diskvalifikaci nadějných studentů ze špatných sociálních poměrů, jednak při prospěchovém stipendiu by mohlo biflování nahradit učení. Zažila jsem to při svém studiu - většina lidí, která měla prospěchové studium, se buď "našrotila" všechno a po zkoušce to zapomněla, nebo si nachystala "bomby" (předem zpracované odpovědi na otázky), které ve vhodné chvíli vytáhla a odevzdala zkoušejícímu. U budoucích lékařů by mi tohle rozhodně vadilo... Hezký den všem.
1
Sledujících
0
Sleduje
1
Sledujících
0
Sleduje
Ověřený uživatel
Tento účet je ověřený Seznamem a představuje skutečnou osobu, registrovanou firmu nebo subjekt.
Zájemcům o alchymii doporučuji starší knihu z názvem Jitro kouzelníků. Velice podrobně se tímto tématem zabývá, jmenuje několik význačných alchymistů, o nichž to mnozí ani nevěděli (např. Jordano Bruno), a označuje alchymii jako "jadernou chemii", tedy protipól jaderné fyziky, která se do atomu snaží dostat spíš mechanickou cestou. Alchymie naproti tomu volí cestu chemickou, při níž využívá např. polarizované světlo apod.
1 odpověď