Pokus o změnu hospodářské situace tzv. Šlikova reforma" se nakonec změnil o na zpochybnění naší zahraniční politiky. Toto nevyjadřovalo vedení státu, ale sdělovací prostředky po zrušení cenzury. Je jasné, že reálně uvažující politici jako Mlynář nemohli uvažovat o svobodných volbách, přes tehdejší oblibu by KSČ prohrála. Dubček byl naivní aparátník, sláva mu zamotala hlavu a odmítal vidět hrozící nebezpečí, které Sověti nezakrývali. Výsledkem byly nejen invaze, ale ztráta toho mála svobody co bylo ( literatura, divadlo, film) včetně vyřazení mnoha ze společnosti. Díky neschopnému vedení jsme vlétli do tuhé normalizace reprezentované až na malé vyjímky neschopnými partajníky. Kadár , kterého dosadily ruské tanky a stovky mrtvých se se nakonec ukázal lepším reformátorem než Dubček.
Pokud chcete získat nějakou představu, tak si přečtěte od Karpova knihu "Žukov", kde se o těchto plánech mluví. Jinak ostatní jsou s odpuštěním nesmysly . V některých knihách cizích autorů se píše o pocitech německé generality po útoku na SSSR, že prohlášení Hitlera o preventivním útoků před sovětským se nezakládá na pravdě.
Kdo seskakoval z kluzáků? Bombardování a odstřelování z lodí německou obranu poškodilo málo, na Omaze bylo chybou vylodění obojživelných tanků daleko na rozbouřeném moři, takže se jich většina potopila. Také obranu zde držela kvalitní německá divize. Američané také odmítli většinu Angličany upravených tanků, umožňují vylodění.
Člověk, který neměl na výběr, jeho snaha o zmírnění některých protektorátních opatření je doložitelná. Zato postoj Beneše k němu po válce je neomluvitelný, nejen k Háchovi, ale i k dodržování práva na území státu. V odboji De Gaulllovi nesahal po paty, ale ten Petainovi ,daleko více kolaborujícímu trest smrti zmírnil. Samozřejmě viníci a zrádci museli být potrestání, ale po řádném procesu. Některým excesům by se zabránit nedalo, ale většině ano .Emilu Háchovi by se mělo dostat v našich dějinách spravedlivého ohodnocení.
Pro školy zátěž v podobě roku věnovanému nácviku,ostatní cvičili z vlastní vůle (mimo armády) a nadšení. Nikdo nebyl nucen. Skvěle propracované, dotované, výsledek vynikající až dojímající. Po zrušení té poslední a nahrazené narychlo spíchnutým "Sletem" to byla prohra. Spartakiády byly jedním symbolem minulé doby na, který můžeme vzpomínat s úctou a pýchou Osobně jsem ten rok nácviku neměl moc rád.
Já zažil Sudety v roce 1972. Zničené vesnice, rozbité kostely, buldozerem rozorané hřbitovy, z domů sotva znatelné základy. Socialistické paneláky. Lidé kteří neměli žádný vztah k místu kde žijí. Sehnaní z celé republiky a Ukrajiny, Maďaři vyhnaní ze Slovenska. Lidé kteří měli zakázanou Prahu. Drátěné zátarasy, vstup je na povolení. Jediná kultura, mizerná hospoda.
V Kadani jsem žil od roku 1947, něco na dnešní kráse chybělo, největší devastací byly asfaltem začmárané desky na náhrobcích, to se na počátku 60.let odstranilo a zanedbání oprav historických památek. V Kovářské pod Klínovcem od 1979 jsem poznal rozvíjející se obec,, tři prosperující podniky, velmi slušná infrastruktura včetně spojení na Vejprty, Chomutov, Kadaň, Karlovy Vary. Pomalu se vylepšoval vzhled domů i díky neúnavné práci "chalupářů" . Rozvíjející se škola s až 250 žáky, dnes kolem 90, velmi slušné technické podmínky pro zimní sporty. Mladá generace považovala " Sudety" za svůj domov. Chybou byl plošný odsun,mělo se hledět na vinu a postoje. Díky tomu, mnoho tradičních řemesel zaniklo.
V době bitvy vláda Francie chtěla už ukončit válku, nějakou vítěznou operací si měla vylepšit podmínky pro rozhovory. Nový francouzský velitel instrukce ignoroval, rozjel výstavbu opevnění, které mělo znesnadnit protivníkovi zásobování, ale padl sám do pasti. Francouzské velení podcenilo zásobování nepřítele. Jeden cyklista měl uvézt 90 kg nákladu, z toho dvacet kg rýže měl sám spotřebovat. Díky bambusu se na kolo vešlo 300 kg nákladu. Dále nevěřili, že by vietnamci mohli mít děla 150 mm a dělostřelectvo mělo být postaveno na odvrácených svazích. Na přilehlých se uvažovalo o okamžitém zničení postavení. Díky maskování to vše bylo podceňovaným protivníkem uskutečněno a výsledek byl jasný.
Všechno záleželo na učitelích. Mnozí svoji neschopnost zakrývali budovatelským "nadšením" . Na druhé straně dost bylo těch co kvalitně učili a politiku jak to šlo, nechávali stranou, včetně výkladu historie. Také byl rozdíl mezi školou, kde byl sekretariát za rohem, nebo vesnickou,kde k náčelníkům bylo daleko.Celou kariéru jsem zažil na vesnických školách, tam se politika dělala minimálně. Proplouvalo se,jak se dalo, na politické školení jsme museli do města, tam to trvalo dvě hodiny, včetně úkolů. Na dotaz, jest li jej můžeme dělat doma bylo řečeno, že na škole musí být organizace KSČ. Tak se z těch pár členů založila a školení: v rámci měsíční porady, plky přednášejícího v délce 15 minut, ostatní opravovali sešity, šeptali si , nebo popíjeli kávu.
0
Sledujících
0
Sleduje
0
Sledujících
0
Sleduje
Ověřený uživatel
Tento účet je ověřený Seznamem a představuje skutečnou osobu, registrovanou firmu nebo subjekt.
Další trapnost oné dámy, která toho za svoji politickou karieru moc nedokázala. Taký výkřik na Titaniku.