To je stejný jako když mi moje mama vyprávěla, jak si za sociku koupila kabát, jehož cena odpovídala jejímu měsíčnímu příjmu v té době. Ťukala jsem si na čelo, jenže na konci 70. let pokud jste chtěli něco trochu hezčího na sebe to tak proste bylo 🤷🏼♀️ A tohle je to samý - vystoupíte z průměru a dopřejete si mimořádný zážitek, který má i mimořádnou cenu. Ber nebo nech bejt.
Viděla jsem to v Izraeli - ultraortodoxní komunita žije separovaně, nechtějí být součástí většinové společnosti, na druhou stranu se nestydí čerpat sociální podporu nebo žebrat. S nárůstem jejich počtu to pro stát, vzhledem k situaci, v jaké jsou (nepřítel za humny), je pochopitelný krok. Jenže tohle je přesně ta skupina lidi, co raději zemře ve své víře než aby ji porušili.
Nikdy bych si nedovolila rodit doma. Já ne, protože oba moji synové potřebovali po narození pomoc - jeden měl velmi nizkou glykemii a druhého museli rozdýchat a dat do vyhřívaného lůžka. A to se ani u jednoho neočekávaly nejake komplikace. Co si ta matka s dulou myslely, když při indikované sekci zkoušely tuhle pitomost? A navíc prvorodicka ve 36 letech!
U nás v paneláku takhle Vietnamci v 1. patre zbourali 15 cm ZB příčku a strašně se divili, ze to nejde jen tak si přestavět byt. Zvlášť když nad nimi je dalších 5 podlaží se stejnou dispozici. Ona to sice byla příčka jenomže po těch 50 letech už se dá předpokládat, ze těch 5 stejných příček nad sebou už na sobě tak trochu sedí.
Dlouho mě něco tak nerozesmálo. Mám 2,5 leté dítě a za měsíc se nám narodí druhé. Nechala bych autorku prožít alespoň týden “v mých botách” a jsem si jistá, že by mluvila jinak. Pro mě to byl taky šok, když jsem z pohodlného života pracující třicátnice, která si spí 9 hodin denně a o víkendu klidně i “po o” vklouzla do režimu “mama nespavého uplakaneho miminka” která naspala 2,5 hodiny denně a to ještě ne v kuse. Trvalo mi rok a půl se dat nějak dohromady abych nevypadala jako zombie a domácnost se mi nesypala na hlavu. O zdravotních problémech z vyčerpání ani nemluvím…
Chudoba není obvykle o tom kolik ma člověk příjem, ale jak s penězi zachází. Pamatuju si na článek, ktery ukazoval matku 3 děti a jak příspěvek 5000 Kč na dítě utratila. Vzala děti do Sportisima a rekla jim ať si vyberou co chtějí - jedna holcicka si vybrala kolobezku, další už nevím co… paní evidentně docházela ke kadeřnice a mela gelove nehty. Mě vy třeba napadlo, kdyby me dítě toužili po kolobezce, ji sehnat na Bazosi za zlomek peněz a pak ji zase prodat až by z ni vyrostla. Jenze tohle je typ lidi co tohle ani nenapadne. Když mají, tak utrácí za všechno možné i nemožné a jak bude zitra? Nějak bude.
Je to sice podáno dojemným stylem, ale dle práva ten dům darovali někomu, kdo o něj pak vlastní vinou přišel a tím připravil své rodiče o možnost dožití v něm. Chybou bylo, že se věcné břemeno nezapsalo do katastru a k tomu se měl najmout advokát, co to měl pohlídat. Nyní už je na tom 6 let bitý nový majitel nemovitosti, protože ti senioři tam bydlí neoprávněně.
Na tohle si pamatuju, to se dělávalo na škole v přírodě a na táborech. Ale tady šlo o hodně malé děti (kolem sedmi let) a ty bych toho asi taky ještě ušetřila. Jsou první rok ve škole, možná i poprvé bez rodičů někde se školou a učitelka je vystavila posměchu, kterej uslyší ještě hodně dlouho. Ja si pamatuju, ze jsem od 3. do 5. třídy měla třídní učitelku, která mě nemela rada a dost často mě vystavovala veřejnému kárání před celou třídou - i za blbosti, ale proste jí to nějak dělalo dobře. Jenže v té 3. až 5. třídě už si o tom často i ostatní děti mysleli svoje, ale stejně se mě po té veřejné dehonestaci trochu víc stranili, aby to neslízli taky.
2
Sledujících
0
Sleduje
2
Sledujících
0
Sleduje
Ověřený uživatel
Tento účet je ověřený Seznamem a představuje skutečnou osobu, registrovanou firmu nebo subjekt.
Tomu se říká vyhánět čerta ďáblem