Před 27 lety jsem se podílel na vyklizování Plané nad Lužnicí. Tehdy nás hasiči informovali, kolik vody zadržel Rožmberk a že se máme modlit, aby drobné prosakování nezpůsobilo druhou vlnu. Nestalo se - a jak je vidět, hráz funguje dodnes (od roku 2002 už, tuším, vylepšená). Když si uvědomíme, že základ je vlastně dřevěný a vyplétaný větvemi, je to až neuvěřitelné. Jakube Krčíne, byl jsi genius.
O jeho genialitě svědčí i příhoda, když začala prosakovat voda hrází Rožmberka, což by vedlo k jejímu protržení. Nařídil svým poddaným, aby vzali všechno, co má kola a vozili a ukládali zeminu na vnější (vzdušní) líc hráze. Teď už víme, co je depresní (průsaková) křivka, ale tehdy to byla pouhá empirie.
Jen bych zdůraznil, že rybníkářští géniové J. Štěpánek Netolický a Jakub Krčín z Jelčan a Sedlčan nestavěli sami ze své vůle, ale byli ve službách rodu pánů z Rožmberka, jimž celá jihočeská krajina (původně nezdravá a močálovitá) patřila. Bez financování a ekonomické prozíravosti pánů erbu červené růže by tyto skvělé stavby nevznikly.
Na počátku 16. století zásluhou Štěpánka Netolického ve službách Rožmberků vznikla ucelená rybniční soustava, jejíž součástí se stala Zlatá stoka – 45 km dlouhý umělý kanál přivádějící vodu do rybníků z Lužnice. Jde i z dnešního hlediska o fantastické vodohospodářské dílo. Na jeden kilometr délky toku totiž v některých úsecích připadá výškový rozdíl necelých 30 centimetrů! Vybudoval i řadu rybníků (Opatovický, Horusický, Kaňov atd.).
Nic nového pod sluncem. Viz Odkaz 1
Zase spousta posluchačů z VŠŽ.
Nechce se mě to dohledávat, ale při poslední povodní v Čechách, které se prakticky změnily v jedno velké jezero, tak z dešťů nateklo do Vltavy za pár dní tolik vody, že i pukud by byly všechny přehrady na Vltavě prázdné, tak by se zaplnily za pár hodin.
Prázné nádrže nás před povodní nezachrání, ale oddálí její kulminaci. Obyvatelstvo v takto získaném čase se může lépe připravit na povodeň . A taky maximální průtok bude nižší. V důsledku to znamená omezení škod.
Když jsem byl malý, tak rodiče odnaučili mého bratra dudlíku tak, že ho vložili do rozdrcené tabletky Sulfathiazolu. Tenkrát (v 50. létech) ještě nebyl na angínu tak dostupný penicilin a tak se běžně léčilo sulfonamidy. Ten Sulfathiazol byl odporně hořký. Bratr ho vyplivl, řekl Fuj! a už ho nechtěl.
Koupili jsme ho v r. 1989 v libkovické mototechně s trochu odřeným lakem na boku. Dali menší slevu, ale hlavně to bylo jediné auto, které měli bez čekání. Měli i Škody 125, ale na ty tam stála ve dne v noci velká fronta. Jako nové ale mělo spoustu závad: blinkry blikaly současně na obou stranách, z nádrže tekl benzín, půlky motoru netěsnily, takže všude v motor. prostoru byl nastříkaný olej a dalších několik závad. Všechno mi ale v Ústí opravili v rámci záruky (na ten špatně slepený motor si nakonec pozvali Rumuna) a po dobu 3 let jsem byl velmi spokojený. Motor živý a dobře táhl (musel se ale točit!), dlouhodobá spotřeba 8 l /100 km, pérování výborné, jízdní vlastnosti (proti předešlému Moskviči) také dobré. A místa v něm bylo dost, i když se to zvenku nezdálo. V zimě dobře topil i startoval. Nic špatného o něm nemohu říct. Olej M7ADX mám ještě v garáži, mažu jím kolo a panty u vrat...
Jo zrovna dnes jsem jednoho adepta na tepelnou smrt viděl, bylo mu odhadem 75-80 let a v největším odpoledním vedru se kymácel na kole 🤦♂️ jestli ho nedostane horko, tak nějaké auto
Předevčírem odpoledne bylo hrozné vedro. Vytáhl jsem kolo - a hned mi bylo líp. Vítr mě hezky ochlazoval a 30 km uběhlo v klidu a pohodě. Bylo to na polních cestách. (Dopoledne jsem byl pěšky nakoupit a málem jsem padl horkem). Je mi 78 let.
1
Sledujících
0
Sleduje
1
Sledujících
0
Sleduje
Ověřený uživatel
Tento účet je ověřený Seznamem a představuje skutečnou osobu, registrovanou firmu nebo subjekt.
Obchodu nerozumím, ale paní Dvořáková mi mluví z duše. Desítky let tvrdím, že je dobré vždy po 10 letech změnit obor. Na novém pracovišti pak uplatníte zkušenosti z předchozích působení; to většinou nedovedou ti, kteří stále pracují ve stejném oboru a zákonitě trpí "provozní slepotou". To je moje celoživotní zkušenost jako lékaře (už v důchodu): interna, venkovský obvod, informační systémy a statistika, znovu obvod a nakonec LDN (zatím ještě ne jako pacient...)