Dobře si vzpomínám na svý pobyty v nemocnici, když jsem byla malá. Maminka se mnou být nemohla, protože jsme tři, ale nikdy nezapomenu na hodnou "tetu" která tam byla každý den s námi a věnovala se nám. Já se svýma dětma byla v nemocnici vždy. Podle článku to vypadá, že taková "teta" na dětských odděleních není. Proč??? Když je pojišťovna ochotná platit rodičům pobyt, proč nezaplatí hodnou tetu pro osamělé děti ?
Na jednu stranu chápu, že se nechtějí vracet, nikdo nechce umírat, ale když je jejich vlast potřebuje, tak by jít měli.
Já bych teda nechtěla svýho syna ani manžela, poslat do války, kterou nikdo z nás nechtěl. Je to věc těch nahoře, kteří rozhodují o nás bez nás. Pár pomatenců si vjede do vlasů a prostý lid, je za to potrestán smrtí, v nesmyslném boji. Dobře se kecá o tom, jak poslat kluky na frontu, ale kdo by tam doopravdy chtěl poslat vlastní děti ?
Tu zaprodala tahle vláda. To je, jako by jste lidem říkal,aby nejezdili nakupovat do Polska ,a nakupovali u nás předražené. Ne vážený, tomu se říká konkurence. Založte si firmu, prodavejte lacino a lidí k vám budou chodit nakupovat rádi.
Přesně tak. Vždyť i u nás v obchodech teď často narazím na zboží totožné z Temu. Nebo například samolepka na zaď s kočkou na Wish za dvacku, nabízí Český eshop za 180,- Dekorace želvy na temu 28,- U nás musim o kilo vytáhnout z kapsy víc a ať mi nikdo nevypráví, že ti co to prodávají u nás, to u nás také vyrobili. Nakoupí v Číně a nabízí jako naše. Na většině zboží tady u nás je štítek, vyrobeno made in China
Trpím na to od rozvodu. Takže 12 let. Přijde to, když to člověk nejmíň očekává. Všechno v pohodě a najednou bum.
Dnes se mi to stalo v obchodě.
Jak všichni píšou....Kdo nezažil, nepochopí.
Mám paniky od r.2004 Strašný s tim žít. Některý spouštěče znám. Je to často únava, vyčerpání, horko. Mám RS a vím, že musim poslouchat svý tělo. Únava = všeho nechat a jít odpočívat. Ne vždy je to ale možný. Z kraje jsem netušila co se děje. Omdlela jsem v obchodě u nás, potom už se to vezlo. Podvědomě jsem měla strach se do obchodu vracet, potom se přidal strach vůbec vyjít ven. Jet autem po dálnici, to byla katastrofa. Panika, hrůza z toho, že ...co když mi bude špatně, kde honem zastavíme. Stupňovalo se to tak, až jsem měla agorafobii. Paniky se mě bohužel drží dodnes. Když přichází ve městě, často ji úspěšně zvládnu tím, že okamžitě vejdu do prvního obchodu a i když asi vypadám jako cvok, začnu se o čemkoliv vybavovat s prodavačkou. Zkrátka odvést pozornost. Včera jsem měla luxusní paniku a např.i teď v tuhle chvíli ji cítím. Že se blíží poznám i tak, že se nemůžu ani napít, nebo jíst. Dusim se.
Hodně lidí se mě ptá...co to je? Čeho se bojíš?
Upřímně nevim.Já se vědomě ničeho nebojim. Jen mám prostě strach, mít strach, protože strach je stres a mozek to vyhodnotí jako velký nebezpečí. Nejde to vůlí ovlivnit a když, pak jen dost těžko.
0
Sledujících
0
Sleduje
0
Sledujících
0
Sleduje
Ověřený uživatel
Tento účet je ověřený Seznamem a představuje skutečnou osobu, registrovanou firmu nebo subjekt.
Když to tu tak čtu, nemůžu uvěřit svým očím. Ruku na srdce...být to dítě kohokoliv z nás, zůstali bychom v klidu? Učitelka měla holčičku umět rozptýlit, zabavit, vzít ji do náruče a vše jí ukázat. Ne s ní jednat jak to nejspíš dělala doma se svými dětmi. Od toho tam "zkušená a kvalifikovaná" vychovatelka je.
1 odpověď