Každý den přichází rodiny o své blízké, také mají psychickou újmu a neskládají se na ně sbírky. A určitě je spousta z nich v mnohem horší finanční situaci. Vše by mělo mít své mantinely. Smysl mají sbírky pro oběti živelných katastrof, či sbírka na těžce nemocné děti a pro rodiny těžce nemocných dětí, kdy jim pomàhají hradit vedlejší náklady na dopravu, pomůcky a většinou i výpadek jednoho platu, kdy jeden z rodičů je s dítětem v nemocnici, nebo se o něj stará doma...
Pokud zemře blízký člověk náhle, nečekaně, je to samozřejmě velmi smutné a traumatizující pro jeho blízké. Pokud se jedná o umírání jako důsledek onemocnění či stáří, bývá čas se na to alespoň částečně připravit a to jak pro nejbližší tak i pro umírající. Snahou je zajistit umírajícímu důstojný a komfortní čas, který mu zbývá, zajistit třeba potřebné záležitosti, či mu splnit nějaké jeho přání. Doprovázející jsou buď jejich blízcí, nebo lidé, kteří to mají jako své poslání, usnadnit, zpříjemnit
Umírání. Velmi tomu pomáhá také hospicová péče, ať ústavní či mobilní, jejíž snahou, je právě zmírnit nepříjemné projevy onemocnění. A pokud máte dobrý pocit z toho, že jste někomu ulehčili, zlepšili, poslední chvíle života, že neumíral v bolestech, ale smířený s beze strachu, tak věřím, že někomu to může připadat, jako hezký okamžik.
Zemřít ve zdraví je určitě myšleno zemřít na stáří, nejlépe v kruhu rodiny a ne trávením času po nemocnicích, vyšetřeních, dialýzách a polykáním tuny léků, či být závislí na celodenní péči druhé osoby, nebo dožívat v bolestech. Špatné návyky jsou samozřejmě jak na straně pacientů, tak na straně lékařů a to, o čem pan doktor mluví, má určitě smysl, i když to nebude vůbec snadné a je to běh na desetiletí..
Za mě to je souhra několika faktorů, genetiky-vrozené povahové vlastnosti a pak samozřejmě vliv rodiny a přístup rodičů. Sama mám dospělého jedináčka, který byť byl veden k uklízení, pořádku a jako malý mi chtěl pomáhat, tak jako dospělý je hrozný bordelář, ale jinak si nemyslím, že bychom ho vychovali špatně. Hodně se u něj projevují charakteristické povahové rysy rodiny jeho otce. Sama jsem vyrůstala jako starší sestra, kdy mladší byla ta modrooká blonďatà panenka, ze které byla Mamina poprděná, která nic nemusela, za všechno jsem mohla já, protože jsem byla starší a měla jsem bÿt rozumnější. Tenkràt jsem jí nesnášela. Teď jako dospělé máme hezký vztah, z rozmazlenosti docela vyrostla. Mámě to vrátila tím, že s ní byly problémy ve škole, kouří a když jsem odešla z domova, tak veškerá domácnost spadla na Mamku, protože sestřička do té doby nic nemusela a všechno jsem dělala já. Vtipný je, že ona sama to vnímala zcela obráceně, že já jsem jí byla dávána neustále za vzor dokonalosti...takže opět je to na úhlu pohledu😀...hezký den všem.
Jako vrchní sestra v nemocnici, kde ženy tvoří tu "většinovou" část zaměstnanců, se s odchody personálu díky mateřským povinostem setkávám velmi často. Do roku 2004, než ti chytří lidé na ministerstvu změnili způsob vzdělávání, to nebyl až takový problém, protože každy rok vycházely ze střední školy "hotové" sestřičky a bylo kým budoucí Maminky nahradit..a nejen ty. Nicméně vždy čekám jako na smilování na děvčata, která se chtějí vrátit zpět. Naše nemocnice i usiluje o vytvoření dětské skupiny, aby to měly snazší s hlídáním.
Tak tohle rozhodně není pro každého🙄. Když pominu finanční "náročnost", tak vyrazit do horského terénu sám, když v tomto prostředí zemře, nebo se těžce zraní spousta lidí i při běžné turistice a každou chvíli někoho hledají a zachraňují. Letos jsem byla v Tatrách na symbolickém hřbitově...A to nemluvím o fyzické nàročnosti..
Málem jsem skončila jako paní v článku. Manžel byl můj první, milovala jsem ho i po 23 letech, kdy od nás odešel, aniž by vysvětlil, co vlastně bylo tak špatně. Navíc z něj vypadlo, že mě vlastně téměř celou dobu podváděl a díky bohu že jsem otěhotněla mimo "plán" , špatně jsem brala prášky, podotýkám, že ne za účelem otěhotnět. Jinak bych skončila jako pisatelka. Byť jsme si před svatbou řekli, že že děti budeme mít, tak pak prý změnil názor a nechtěl ani syna. Akorát mi to zapomněl říct🤷♀️. A ještě mě pobavil. Když odcházel, tak mi říkal, jak jsem úžasná. Samozřejmě klasika, má o 11 let mladší, která nechce děti. Nyní mám přítele, který je rozvedený v mém věku a oba máme už velké děti. Sice to pro mě není takový ten romantický vztah s chemií, kdy se mi rozklepaly kolena, ale funguje nàm to, dokážeme se dohodnout, zasmějeme se a neudělal by mi to, co bývalý. Je pravda, že svým způsobem jsem slevila ze svých požadavků, spíš jsem si v hlavě srovnala priority...
A to nemluví o tom, jak je u těchto pacientů rizikový jakýkoliv chirurgický zákrok. Počínaje anestezii a tím, že silná vrstva podkožního tuku se velmi obtížně hojí. Tito pacienti si také většinou volají záchranku, která si volá k transportu hasiče, ale zpět z nemocnice domů už nám hasiči odmítají pomáhat, protože pacient není v ohrožení života, ale do běžné převozové sanity se třeba nevejde, natož aby se dostal do bytu a ještě pokud nemá výtah a bydlí ve vyšším patře..takhle u nás ve městě byla jednu dobu opakovaně uzavřena ulice asi na dvě hodiny kvůli transportu takového člověka do nemocnice či zpět domů.
Já nesnáším ty debilní aplikace v supermarketech a rádoby slevy, když je budeš používat. Skvělí marketingový trik. Abys dostal pár kaček slevu musíš utratit tisíce🤦♀️a ještě si aktivovat kupón...takže s gustem říkám, že rozhodně nemám aplikaci..jediný, co mi vyhovuje jsou ty scanery, nebo pokud se mi na kartičku u pokladny odečte sleva..
To, že někdo bezdůvodně napadne druhého, zraní ho či zabije byť má psychické problémy, nelze přece chápat, omlouvat a neodsuzovat. Pro mě to není omluva, i když je to "nemoc". Za chvíli se vzájemně povraždíme, protože lidem hrabe čím dál tím víc. A je úplně jedno, jestli prochází přeměnou z ovce na koně, nebo se cítí nepochopený společností....kdo chce, důvod si vždycky najde. Lidem hrabe, protože se mají dobře. Těm, co třou bídu s nouzí, většinou nehrabe, protože mají starosti co jíst, kde bydlet, do čeho obléknout děti.
Všechny tyhle snahy o "dokonalost" vedou akorát k psychické labilitě, poruchám příjmu potravy a k tomu, že neumíme přirozeně stárnout a řeší se to přehnanými kosmetickými zákroky. Některé dívky už s tím začínaji na hranici dospělosti. Už některé nezletilé mají nehty, že by mě zajímalo, jak si utírají zadek. Spousta mladých si přifukuje rty a líčí se tak, že se často podobají paní trenérové Růžičkové. Místo, aby se snažili podpořit své zdraví a udržet dobrou kondici zdravým životním stylem, tak navozují dojem dokonalosti náhražkami a falší a chápu, že pak chtějí být i při porodu dokonalé, protože partner by je asi ani nepoznal. Nejsem žádná divoženka, ráda se hezky oblékám, líčím se a chodím ke kadeřnici, nehty mám dobré svoje, ale nějak mi v životě přijdou důležitější jiné hodnoty, než být neustále dokonalá. Důležitější jsou správné hygienické návyky, když pak vidím, jaká jsou ty "dokonalé" ženy někdy čuňata, tak se mi chce zvracet.
0
Sledujících
0
Sleduje
0
Sledujících
0
Sleduje
Ověřený uživatel
Tento účet je ověřený Seznamem a představuje skutečnou osobu, registrovanou firmu nebo subjekt.
Obávám se, že to je globální problém a rozhodně to nedělají pouze emigranti. Obecně vzrostla agresivita pacientů a jejich blízkých a nemusí to být ani fyzická agrese. Slovní je každodenní záležitost. Agresorům stačí màlo, málo se usmíváme, ode dveří nepoznáme co jim je a chceme jim odebrat krev a poslat na vyšetření, zdravotní péče neprobíhà tak, jak by si to představovali, nebo jak to chodí v jiném zařízení nebo zemi. Samozřejmě i zdravotníci jsou lidé a mohou mít i špatné vlastnosti, být nepříjemní, arogantní, nedělají svou práci s dostatečnou empatií nebo léçba není úspěšná či nedostečná. Bohužel kvalifikovaných zdravotníků, kteří by tu práci chtěli dělat, je čím dàl tím méně a agrese vůči nim rozhodně nic neurychlí ani nezlepší. Jsou to ti na konci, kteří se musí vypořádat s nešvary zdravotnického systému...a evidentně to není problém jenom našeho státu.