Já bych romské rodině byt pronajala, ale předtím bych se zeptala, kde dřív bydleli, proč hledají nové bydlení, kde pracují a jak dlouho a získané informace vč. jiných podrobností bych se pokusila ověřit, např. i na justici v reg. exekucí. V životě jsem viděla jen málo čistých a spořádaných romských domácností a měla jsem i možnost shlédnout, co dokážou udělat během několika let romští nájemníci s perfektně zrekonstruovaným bytovým domem – díra ve dveřích, upadlá dvířka u linky, vana zralá na výměnu, ulámané kličky na oknech, kymácející se mísa wc a tolik špíny, že rejžák by ji nesundal. Mám za to, že slušná rodina by měla požadované údaje sdělit a pakliže by odmítla, měla bych důvod nepronajmout. Ovšem nabízí se otázka, jak by toto odmítnutí posoudila čojka.
Děkuji za laskavé doplnění a vysvětlení. Velmi laskavé, podotýkám. Laskavost, to je to, co v dnešním světě schází. Víte, ono už je to stejně jedno, panu Heřmánkovi to život nevrátí a jen on sám věděl, proč se tak rozhodl. De mortuis nil nisi bene.
Dík za odezvu, negativní reakce na můj příspěvek mě mrzely, ale už je to dobrý :-)
To znamená, že nikdo nemůže reagovat na váš komentář?
samozřejmě že může, proto jsem také napsala "především", což diskuzi ke komentářům nevylučuje. Odezvu na své občasné příspěvky vítám, obsahuje-li zajímavý nebo pro mne poučný fakt. Kromě toho myslím, že okolnosti babiččiny nemoci a operace provedené prof. Petrem mám v dobré paměti, protože mi bylo dvanáct nebo třináct let a babička s námi žila ve společné domácnosti. Ohledně odchodu p. Heřmánka jsem byla přesvědčená, že důvodem bylo něco zcela jiného než zánět trigeminu a měla jsem na mysli buď mnohem závažnější zdravotní problém – což se později potvrdilo – nebo dluhy v divadle. Ale ty v dosažitelných výkazech v OR nejsou tak vysoké, kvůli necelým pěti milionům (cizí zdroje mínus pohledávky) si dnes nikdo život nebere. Asi jsem se ve svém příspěvku nevyjádřila dost srozumitelně, a možná proto mi bylo připomenuto, že "nám nepřísluší soudit a sdělovat, co se nám zdá nebo nezdá" a paní Eva Sikorová, byť mě poněkud buransky oslovila "milá paní", mě dokonce vyzvala k mlčení. Přesto si dovolím využít této diskuze a připomínám osobnost prof. Petra, který pocházel z Hradecka, ve fakultní nemocnici v HK vybudoval špičkové centrum neurochirurgie, kam se táhli lidé z celé republiky. Přitom on sám byl neskutečně laskavý člověk, protože mou mamku, úplně obyčejnou ženskou s šátkem na hlavě, která k němu kvůli babičce přišla s brekem, nejenže neodmítl, nebo případ nezahrál do autu odkládáním termínů, ale v poměrně krátké době babičku odoperoval. Je velká škoda, že do Křesla pro hosta moderovaného paní Vařechovou nepozvali vedle prof. Kurze i p. prof. Petra, zasloužil si to.
Není pravda. Jde o poskytnutí lepšího startu života. Doma nikdo dítě nepleská po zadku, aby začalo brečet, neodebírá ho na vážení, měření, odebírání krve z patičky, otírání ručníkem a umývání. Rodí se do klidu, s okamžitým a nepřetržitým bondingem, nepláče, cítí matku, ihned se může spustit laktace, žádné vážení 20x denně se zapisováním vah jak u blbečků na dvorečku, civění ženě každou vizitu s týmem doktorů mezi nohy (mají na to super kleště, kterýma odkrývají tu krví nasáklou vložku, príma kratochvíle).
Matka komfort, dítě komfort, možnost lotosového porodu, jistota dotepání pupečníku, jistota nenástřihu, jistota klidu.
A co se dělá při domácím porodu, když dítě nezačne brečet, jak ho přímějí k nadechnuti, když je ve více příspěvcích odsuzovano "placnuti po zadku" novorozence v nemocnici.
Smírčí kříž či kámen stojí nejčastěji na místě neštěstí či hrdelního zločinu. Souvisí se středověkou a raně novověkou právní praxí, takzvanou smírčí smlouvou. Při mimosoudním vyrovnání měl provinilec mimo jiné na místě tragédie na své náklady vytesat či vztyčit kříž jako symbol pokání a svědectví o dosažení smíru mezi příbuznými oběti.
I tento kámen nese nápis, který připomíná tragickou událost z roku 1569:
„zabit jest tuto Petr, syn Chrásty z Albrechtic, radní, od Jana, myslivce pernštejnského. Bůh milostiv rač býti duši jeho“.
Nejlepší příspěvek, dííík
Bohužel, západní pobřeží Dánska je velmi nevyzpytatelné. Tato část země je omílána bouřemi a větrem, a srázy vedoucí dolů k moři jsou často podemlety nejen erozí od moře, ale i vodními potůčky, které stékají z luk na jejich vrcholu. Navíc na západním pobřeží je hodně jílu, který v kombinaci s pískem a kameny dále vytváří nestabilní podloží.
Na plážích i na útesech nad nimi jsou však všude varovné cedule, aby lidé nechodili ke srázům, nešplhali, neklouzali se dolů a nekopali do nich. V dánských novinách se píše, že chlapci kopali dlouhou dobu a pracovali na vytvoření 'jeskyně' ve svahu. Kombinace narušeného podloží, letošního léta, kdy tu opravdu pršelo téměř denně, nedávné větrné smršti a rodičů, kteří chlapce nechali dělat, co chtěli, bohužel vyústila v hroznou tragédii.
Hezký příspěvek, o některých věcech člověk nemá ponětí, poučila jsem se, děkuji.
0
Sledujících
0
Sleduje
0
Sledujících
0
Sleduje
A jaké mají plusy?
2 odpovědi
1
Sledujících
0
Sleduje
1
Sledujících
0
Sleduje
Ověřený uživatel
Tento účet je ověřený Seznamem a představuje skutečnou osobu, registrovanou firmu nebo subjekt.
Ano, také se ptám, drogy jaké mají plusy.