bydliště Praha
žila jsem několik let na vesnici (nově přistěhovaná holka z Prahy), pak na malém městě a nestačila zírat, co se tam někdy řešilo za blbiny, hlavně starší generace, ve smyslu "aby lidi neřekli"...vzhledem k tomu, že mi to bylo úplně jedno, tak (pokud vím) nás brali zprvu asi jako exoty, ale zvykli si, že některé věci jsou nám fuk a neřešíme je, tak si myslím, že kdyby tchýně, sousedka a kdokoli měl potřebu řešit, v čem chodí mladá holka, byť matka (já měla druhé dítě v 26 letech a byla jsem tam s malými dětmi nejstarší), tak bych ji usadila, že je to moje věc
Můj pes se s jinými a zejména většími nechtěl kamarádit. Takže venčení byl zpravidla stres, zda se k nám nepřiřítí navolno puštěný retrívr, kterej si možná chtěl hrát, ale můj menší to vyhodnotil jako hrozbu a zavrčel. No a pak to řešte, panička si velkého psa samozřejmě nebyla schopná odvolat, i když jsem na ni předem volala ať si ho odvolá, já držím za obojek v každé ruce jednoho běsnícího psa, aby se neservali. Kdybych je nechala si to vyříkat, měla bych po psovi.
Za mě naprostá klasika - zamiloval se do jiné a nyní se mu hodí jakýkoli argument, aby nebyl za prevíta, tak jí vyjmenuje věci, co byly špatně, ale které mu do té doby nevadily, protože kdyby mu vadilo např. bydlení u jejích rodičů, mohli se odstěhovat. Zažila jsem něco podobného. Za sebe: buďte silná, máte kde bydlet, máte děti a určitě bych se neponižovala nějakým doprošováním. Tím se spíš shodíte. I kdyby si to po pobytu u své milenky rozmyslel a chtěl se vrátit - fakt je to výhra si takového vzít zase domů?
Největší chudák je ten pes - pořídíte si ho a pak cestujete bez něj? Není uvedeno jak často a na jak dlouho se tak děje, ale pokud mám psa, musím svůj život přizpůsobit. Nikdo vás nenutil si ho pořídit.
Druhá věc je, že je paní neasertivní vůči tchýni. Pokud to nejde domluvit přes manžela (znám to), tak musí s tchýní promluvit sama, i když se jí do toho nechce. Nemusí to být nutně útočná komunikace, spíš pokus slušně říct, že mi nevyhovuje, že mi sahá na mé věci a že mi dokonce přerovnává věci, jak by se jí líbilo, kdybych jí to dělala já nebo někdo jiný. Protože to že to tchýně dělá, je vrchol drzosti, i když si to zdůvodní tím, že to myslí dobře. Samozřejmě je tu možnost, že se tchýně urazí a přestane hlídat psa.
Pokud se to děti dověděly "bokem" a ne od paní, tak se nedivím, že jsou naštvané. Když se dozvědí, že jejich matka jejich rodný dům odkáže charitě, je to pro ně vzkaz, že je nějaký důvod, proč to neodkáže jim a dál je musí ranit, když jim to ani předem neřekne.
Takže za mě, pokud se tak paní rozhodla kdysi s manželem, měli svolat děti a vysvětlit jim to, proč se tak rozhodli. Kdyby moji rodiče se rozhodli odkázat vše někomu jinému, taky by mi to bylo líto, zvlášť pokud by mi to předem nevysvětlili. Pokud by si peníze užili pro sebe, neřekla bych vůbec nic. Ale odkázat to cizím, které ani neznám, koho by to nemrzelo, mohla to odkázat i vnoučatům... další věc samozřejmě je, zda může děti či vnoučata vydědit.
bydliště Praha
0
Sledujících
0
Sleduje
bydliště Praha
0
Sledujících
0
Sleduje
Ověřený uživatel
Tento účet je ověřený Seznamem a představuje skutečnou osobu, registrovanou firmu nebo subjekt.
Kdyby to bylo obráceně tak to tu nikdo neřeší a přitom je to stejný
1 odpověď